ακύρωτος

(I)

-η, -ο (Α ἀκύρωτος, -ον)

αυτός που δεν επικυρώθηκε, που δεν έλαβε κύρος, ο ανεπικύρωτος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < αρχ. κυρῶ, νεοελλ. κυρώνω].

————————

(II)

-η, -ο

ο δίχως κύρωση, αυτός για την παράβαση τού οποίου δεν προβλέπεται καμιά ποινή κατά του παραβάτη.

[ΕΤΥΜΟΛ. < α- στερ. + κύρωση].